Մի անբացատրելի գորովանք կա իմ Երևանի ժպիտի մեջ: Այն ժպտում է անսահման լավատեսությամբ,
հույսով: Զգում եմ, որ վստահում է ինձ: Երևանը
հավատում է, որ մենք ենք ապագայի արժանի զավակները,որ մենք ավելի կշենացնենք մեր հպարտությունը՝
չքնաղ Երևանը: Մենք այնպես կանենք, որ մեր փոքրիկ մարգարիտը՝ մայրաքաղաքը, միշտ ժպտա
ու հավատա... Չէ, որ նա է մեր սրտի ուղեկիցը:
воскресенье, 13 октября 2013 г.
Երբ իմ Երևանը ժպտում է ինձ
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий