1.Եսչեմսիրումխոսելերջանկությունից,
բայցդաչինշանակում,որդաինձմոտչիեղել: 2.Պոեզիան ոչ թե մարդկային արժանապատվություն է, այլճակատագրականիրականություն, որովնատառապումէ: 3.Միայն նա ով սպասում է , կարող
է հանդիպել անսպասելիին:
4.Ընդհանուր առմամբ մեզանից
յուրաքանչյուրը՝ թատերական պիեսներ են, որոնց նայում են երկրորդ ակտից: Շատ գեղեցիկ
է,բայց ոչինչ չես հասկանում:
5.Ամեն ինչ կյանքում տևում է
ավելի երկար,քան դա պետք է լինի:
6.Ամեն օրը դա նախորդ օրվա շարունակությունն
է:7....Չեմ ուզում մահանալ, չիմանալով,
թե ինչի համար եմ ապրել...
Տխուր է ժամանակակից
հայ իրականությունը: Այն գորշ է, միապաղաղ, անհեռանկարային: Անգործությունը պատել է
շատերին: Անգործությունը հիվանդության պես տարածվում է ամենուր: